Jaja ik weet het, ik ben een meisje van 15 en heb eigenlijk nog helemaal niet genoeg wijsheid/meegemaakt om over dit soort te praten maar daarom hou ik het ook oppervlakkig, ik hou het bij mijn mening en hoe ik het meemaak.
Liefde is moeilijk en ik doel niet op het "ik vind hem/haar leuk en zij/hij mij niet" want dat is negen van de tien keer namelijk niet het geval, liefde groeit namelijk uit verliefdheid en tuurlijk kan dit onwijs veel pijn doen maar het grootste probleem ligt volgens mij bij de mensen eromheen. De mensen die het beter denken te weten, alleen zien wat zij willen zien of gewoon ontzettend jaloers zijn. Je moet bij de liefde sterk in je schoenen staan en de liefde moet sterk genoeg zijn zodat je je beide goed voelt en om je heen kunt kijken en kunt zeggen oh je vind het niet leuk dat wij een relatie hebben? Lekker boeiend. Naast dat er mensen zijn die zeggen dat je een hoer/slet (excuses voor mijn taalgebruik) bent omdat je toevallig vlak achter elkaar iemand anders vind heb je ook mensen die je nieuwe vriend(in) niet goed genoeg vinden en ze zullen dat altijd inpakken als "ik geef gewoon om je of ik hou van je". Tuurlijk kunnen ze je altijd waarschuwen maar zorg dan dat het met een reden is, dat het bijvoorbeeld eerder is gebeurd maar zelfs dan, je zult zelf onderuit moeten gaan en mensen veranderen.
En hey, de mensen die echt van je houden weten precies wat ze wel of niet kunnen zeggen tegen je en zullen gelijk aan je zien dat je verliefd bent. Liefde is mooi en laat een ander dat niet verpesten voor je, ouders die dat doen zijn alleen bezorgd en vooral een vader zal altijd over 'zijn kleine meisje' waken maar vrienden die dat doen zijn geen echte vrienden, zij horen namelijk maast jou te staan in elke beslissing die je neemt.
Love,
Chelsey
