wat als

Veel van mijn talenten is het bedenken van wat als scenario's en al denk ik dat veel mensen precies weten wat ik bedoel, ik kan mezelf er echt gek mee maken. Ik kan er bang van worden en me er heel erg anders door gaan gedragen. Het is niet eens dat ik het de hele tijd door doe maar vaak op de momenten dat ik me echt gelukkig voel. Ik kan dan zoveel dingen gaan bedenken die kunnen gebeuren (dingen die waarschijnlijk nog nooit iemand gebeurd zijn) dat ik dat kan gaan afreageren op de mensen die me juist gelukkig maken.

Zo maakt Jelmer vaak genoeg mee dat ik opeens erg afstandelijk en chagrijnig ga doen terwijl ik juist op dat moment hem hem echt niet kwijt wil. Gelukkig kent hij me goed genoeg om dat soort momenten te ontdekken en weet hij hoe hij er op moet reageren. Maar iemand die mij niet goed kent kan ik het ook gewoon niet uitleggen, als ze het niet herkennen of begrijpen zou ik ook niet weten hoe ik ze dat duidelijk moet maken. Ik snap namelijk hun gedachtegang ook, als het een ander zou zijn en ik zou het niet hebben zou ik ook denken "maak je toch niet zo druk".

Het komt niet alleen op dat soorten momenten voor. Het moment dat er bij ons word aangekondigd dat we een dagje weggaan met school kan ik echt heel erg blij worden en er zin in hebben. Maar een klein stemmetje achter in mijn hoofd maakt zich altijd druk om de kleinste dingen, naast wie ga ik zitten in de bus, met wie ga ik lopen in de stad en ga zo maar door. Noem me gek of raar maar ik kan er gewoon simpelweg niets aan doen. Ik zou ook echt liever hebben dat ik me om dat soort dingen niet druk maak maar ik doe het wel, en ik kan het verbergen of verzwijgen (behalve tegen mijn beste vriendjes die hebben me altijd veel ste snel door hihi) maar dat helpt mij niet.

Wat als Jelmer me niet meer leuk vind, wat als ik geen vrienden maak op mijn nieuwe school volgend jaar, wat als iedereen achter me rug om praat, wat als het eigenlijk niemand wat boeit wat ik zeg. Vragen die me constant bezig houden en waar ik vanaf wil, ik wil niets liever dan in het hier en nu leven. Niet constant bezig zijn met wat er morgen misschien wel kan gebeuren.

Ik weet dat er genoeg mensen zijn die dit herkennen en daar is deze post ook voor, niet om zielig te doen en niet om hulp te krijgen want ik red me nog steeds prima op deze manier. Maar gewoon, gewoon om degene die zich hier in herkent te laten weten dat je niet de enige bent. Niemand is alleen, er is altijd wel iemand die hetzelfde deelt. Hoe raar of gek jou probleem ook is, er is altijd wel iemand die dat ook denkt.
Love,
Chelsey

DIY: Bleken

Het is inmiddels alweer een hele tijd geleden dat Chantal (klik hier voor haar blog) en ik dit filmpje hebben opgenomen. Het is de eerste DIY (do it yourself) die ik online plaats maar ik ben zeker van plan dit vaker te doen. Ik vind het gewoon echt heel erg leuk om te doen en ik vind het altijd vet om "eigengemaakte" te zien, het is anders, apart en origineel. En naast dat het een leuk is omdat het een DIY is zien jullie ook een beetje meer van mij in dit filmpje, ik sta namelijk altijd en overal te dansen en dat zullen jullie hierin zeker terugvinden :D

afscheid nemen: Vakantie

Het is nu het 3e jaar oprij. Het 3e jaar dat ik echt moeite heb omdat ik mensen van vakantie mis. Dit jaar was het maar een weekje maar ik had gewoon echt een hele leuke groep, Amsterdammers, Rotterdammers, maar ook Belgen en natuurlijk Italianen. Ze waren gewoon zo gezellig en lief en op het moment dat je ze elke dag en avond ziet bouw je op de een of andere manier toch een ander soort band op.

Met de Nederlanders ( en 1 hele lieve belg, hihi Duncan! ) zitten wij nu in een hele gezellige whatsapp groep waar echt alles in word besproken en we proberen ook echt af te spreken. Met de Italianen is het wel een ander verhaal maar ik kan echt genieten als ik met ze praat via Facebook ( ook al maken ze me ontzettend jaloers met hun bijna 40 graden en heerlijke zon die daar nu nog is ). Het moment dat ze me vertelde dat ze naar Nederland zouden komen maakte me ook gewoon helemaal blij. Tuurlijk heb ik mijn beste vriendjes en vriendinnetjes gewoon hier vlakbij me wonen ga je toch om mensen geven.

Dit geldt hetzelfde voor de afgelopen 2 jaar aan vakanties en het is gek maar geweldig om te weten dat het contact zo goed blijft dat je op elk moment tegen iemand kan gaan praten al is het om herinneringen op te halen of gewoon te vragen hoe het met ze gaat. Zo ben ik 2 jaar geleden naar Rotterdam gegaan voor een hele goede vakantie vriend waar ik nog steeds contact mee heb en ben ik afgelopen jaar teruggegaan naar Drenthe om terug te gaan naar de camping van vorig jaar. Met die mensen van de camping heb ik ook nog veel contact, dit komt ook omdat wij een groepje hebben die hier in de buurt bij elkaar woont maar ook met een goede vriend uit Groningen heb ik afgelopen week nog een halfuur gebeld.

Dit alles maakt het voor mij nog moeilijker om afscheid te nemen, ik ga namelijk bijna nooit terug naar dezelfde camping en als ik dat al ga dan is het doordat ik gescheiden ouders heb niet dezelfde tijd als de rest. Maar ook teruggaan vind ik eng, je hebt toch een bepaald perfect beeld van iets en sommige mensen en als dat niet waar word gemaakt als je teruggaat zal dat toch de herinnering die je hebt veranderen en dat hoeft niet per se slecht te zijn maar het is toch zonde.

Ik vind het heel moeilijk dat ik niet heel veel foto's heb van mijn afgelopen vakantie in Italië maar ik heb inmiddels wel iedereen op Facebook, ik kan iedereen nog spreken en ik heb een herinnering die voor altijd zal blijven.
Jongens en meiden van Bella Italia, van het Kuierpadtien en van Paradiso,
ik zal jullie never nooit vergeten, bedankt voor alles.
Love,
Chelsey

de wereld is mooi

Zo zat ik gister te vertellen dat ik een hekel heb aan ochtenden en zo zat ik vanochtend op de fiets naar school te genieten van alles om me heen. Ik was dan weer wel op het laatste moment opgestaan en had dus niet alle tijd van de wereld maar toen ik eenmaal op de fiets zat was ik alleen maar om me heen aan het kijken.

Dat soort momentjes heb ik één keer in de zoveel tijd. Dat ik alles buiten mooi vind. De zon komt op en schijnt door de bomen heen, de lucht is blauw met een aantal wolkjes en toch is er nog een beetje nevel/mist. Ondanks dat ik helemaal weggedoken in mijn sjaal zit omdat het echt wel hartstikke koud is buiten vind ik het toch zo mooi dat dat me eigenlijk helemaal niets uitmaakt.

Eigenlijk fiets ik bijna altijd met muziek op maar omdat ik de laatste tijd weinig goeie muziek vind doe ik dat  niet vaak meer en vanmorgen kwam ik erachter dat ik dat ook eigenlijk niet miste. Ik vermaak me echt al met om me heen kijken en dan bedoel ik ook de mensen die langs me fietsen. Kijken wat voor kleding ze aan hebben en wat voor schoenen, inspiratie opdoen voor een nieuwe tas, de gekste dingen. Ook merk ik dat ik vaak gewoon helemaal in gedachten ben en of dat nou leuke gedachtes zijn omdat ik die middag mijn lieve vriendje weer zie of dingen waar ik me druk om maak ik ben meestal gewoon heel erg snel op school. Ook al fiets ik nog steeds het gebruikelijke halfuur, ik kan al blij worden als ik een bepaald punt op de route zie wat voor mij aangeeft dat ik er al bijna ben terwijl dat punt in werkelijkheid nog maar op de helft is.

De laatste tijd besef ik gewoon weer hoe mooi de wereld eigenlijk is en dan vooral de natuur. Een parkje met een beetje water met daarin een paar eenden kan mijn hele hoofd even of leegmaken of juist al mijn gedachtes de vrije loop laten en ik vind het heerlijk. Ja ik hou van mijn iphone en ja je zult me op school vaak vinden met of mijn iphone in mijn handen of mijn ipod in mijn oren maar af en toe vind ik het gewoon echt heel fijn om even niet al dat "gezeur" aan mijn hoofd te hebben. Even niet al die aandachttrekkers op facebook en twitter. Gewoon mooi zitten en staren. Niets mis mee.
Love,
Chelsey

Goedemorgen!

Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ik ben heel erg slecht in opstaan, dat is nooit zo geweest eigenlijk, mensen vonden het juist vervelend hoe vrolijk ik altijd was maar dat is helemaal omgedraaid. Ik hou gewoon echt van slapen en ookal is dat 's avonds echt niet te merken aangezien het bij mij minstens een uur (zonder telefoon of macbook!) duurt voordat ik in slaap val kom je daar 's ochtends of zelfs nog een paar uur op school echt wel achter.

Als ik 's avonds mijn wekker ga zetten denk ik meestal "oh ik moet zo laat op laat ik hem dan een half uur eerder zetten"  puur met de gedachten dan kan ik rustig aandoen, lekker even ontbijten, mijn haar en make-up helemaal goed doen en nou is het me vanochtend gelukt maar eigenlijk lukt het nooit. Elke keer als mijn wekker zo vroeg gaat, en al is het wanneer ik gewoon het eerste uur moet beginnen op school of het 3e dat maakt niet uit, ik denk altijd ik lijk wel gek ik heb nog een halfuur om te slapen en zet hem altijd weer op het laatste moment.

Dit betekend dat mijn ochtend altijd druk is, mede omdat ik gewoon even tijd nodig heb om op te starten en daarom het eerste halfuur als een zombie door het huis heenloop en als een zombie voor mijn kast sta. Nog zoiets wat 's ochtends gewoon nooit wil lukken, ik kan 's avonds een hele outfit in elkaar zetten en of de helft 's ochtends vergeten (als ik nu naar mijn handen kijk zie ik dat ik mijn armbandjes wel om heb gedaan maar mijn ringen niet terwijl ik mijn ringen alleen met werk afdoe.. en dat was gister..) of ik trek het aan vind het niet leuk en sta alsnog 10 minuten voor mijn kast om te beslissen wat ik aan ga doen.

Daarnaast ligt het ook aan het weer, in de zomer sta ik gewoon veel sneller op omdat ik als ik me gordijn opzij trek gewoon een lekker zonnetje zie. In de winter of in de herfst op dit moment daar in tegen hoor ik de regen al een halfuur van te voren en met de heerlijke verkoudheid die ik inmiddels alweer te pakken heb wil ik het liefst gewoon helemaal wegkruipen onder de dekens en niets doen.

Nou is het me vanmorgen gewoon wel gelukt om eerder op te staan en heb ik gewoon nog de tijd gehad om met een broodje en een glas 7-up (nee ik drink nooit 7-up in de ochtend, dit was puur luiheid het was het eerste wat ik zag en ik had geen zin om thee te maken) dit stuk"je" te tikken. En ik ga het echt vaker proberen, het is eigenlijk echt heel fijn om zo rustig aan te kunnen doen en ik ben ook al een stuk meer wakker.

Ookal heb ik natuurlijk nog steeds geen zin om zo te gaan fietsen want als ik naar buiten kijk zie ik.. jawel, regen. Maar dat begrijpen jullie natuurlijk wel ;)

Love,
Chelsey

i'm back!

wauw jongens ik werd helemaal verrast! Toen ik net na bijna 2 maanden (tenminste, dat denk ik, mijn gevoel geeft een jaar aan) mijn blog weer opstartte zag ik tot mijn verbazing dat mijn blog nog steeds werd bezocht. Elke dag wel een keer en dat maakt mijn motivatie om weer volop te gaan bloggen nog veel groter.

De reden dat ik zolang ben gestopt is mede de vakantie, maar vooral gewoon mijn laptop. Hij was gewoon op en nadat mijn vader alles er af had gehaald bleef hij zo vreselijk traag dat het een uur duurde om hem op te starten laat staan even een blog post te plaatsen. Nou bleek dat een foutje te zijn en nadat papa hem nog een keer had ge update deed hij het weer helemaal goed. Maar mijn hoofd stond daar helemaal niet meer bij, ik had namelijk in mijn hoofd dat ik een macbook ging kopen. Het maakte me niet uit hoelang het zou duren voordat ik het geld bij elkaar had maar geen enkele andere laptop kon tippen aan een macbook.

En daar zit ik dan, met mijn nieuwe liefde op schoot, na mijn verjaardag en het vele werken heb ik hem dan echt, mijn mooie macbook. Wauw ik ben verliefd en wil ook echt niets anders meer. Maar dit betekend wel dat ik heeeeerlijk kan typen voor me blog en het ook zeker weer op pak. Het is nog steeds iets wat ik echt geweldig vind om te doen en waarmee ik even mijn gedachtes leeg kan maken.

Love,
Chelsey