Wie ben jij?

Ik kom net terug van dansen en vandaag is echt het omgekeerde van hoe ik normaal terugkom. Normaal kom ik thuis helemaal kapot maar veel vrolijker dan dat ik naar mijn trainen ga omdat dansen mijn uitlaatklep is hoe gestrest ik ook ben hoe slecht ik me ook voel.

We hebben het laatste halfuurtje een gesprek gehad met Caggie en Caggie is een danser die de meeste van jullie wel kennen maar op een andere manier dan wij. Een danser, een trainer, die veel met ons deelt en zijn energie heel goed op ons weet over te brengen en daarom heel erg op onze eigen trainster Lucinda lijkt. Caggie heeft me ons gepraat hoe wij ons op dit moment voelen in het team en toen ik als 2e mijn zegje moest doen kwam er alleen maar uit dat ik me onzeker voelde en het goed wou doen maar dat dat nooit lukt zoals ik dat wil.

Hij ging door op dat onzeker gedeelte en dat maakte bij mij heel veel los en toen ik naast me keek zag ik ook bij mijn lieve vriendinnetjes de tranen al over hun wangen glijden. We hebben allemaal onze onzekerheden en dat mag ook. In dans geven wij ons heel erg bloot en we laten vaak heel veel emotie zien en op het moment dat we om de beurt naar elkaar gaan kijken en je ziet bij een van je beste vriendinnen in haar ogen zoveel wil om te dansen maar ook een stukje verdriet dan breek je, dan kun je nog zo hard proberen je tranen binnen te houden maar dat gaat je niet lukken.

Caggie legde ons uit dat die onzekerheid alleen weg kan gaan als je begint bij jezelf, wie ben jij? Kun jij jezelf in de spiegel aankijken en zeggen "ey ik ben .. En ik ben trots op waar ik nu sta" blijf jij in het verleden hangen of sta je elke dag op met positieve energie en denk je nieuwe dag nieuwe kansen? Voor mij geldt dat 2e absoluut niet, ik denk veel aan dingen zijn gebeurd en dat kan me behoorlijk verdrietig en vaak ook boos maken. Ik kan mensen heel erg missen ookal weet ik dat er een reden is dat ze vandaag de dag niet meer naast mij staan. Ik wil altijd een reden ergens voor hebben en als die er niet is kan ik het niet loslaten en dat moet ik juist wel gaan doen.

Ik moet stoppen met aan alle negatieve dingen van het verleden te denken en vooruit denken, ben ik trots op mezelf? Ja. Ben ik blij met waar ik nu sta met alle mensen om me heen? Ja. Kan ik mezelf recht in de spiegel aankijken ookal weet ik dat ik ook niet perfect ben en fouten heb gemaakt? Ja. Wat maakt het verleden dan nog uit? What doesn't kills you makes you stronger geldt op welke manier dan ook.

Dus als jij morgen opstaat, moe en absoluut geen zin in school denk dan nog een keer na, waarschijnlijk als je opstaat met een positief gevoel word de dag een heel stuk leuker omdat de mensen om je heen dat ook merken, kijk jezelf aan en wees gewoon trots want je staat hier niet voor niks, je hebt niet voor niets een heleboel bereikt met leuke vrienden en je bent nog jong! En ik weet dat ik nu makkelijk praat en morgen waarschijnlijk ook opsta met het gevoel "aaaah het is te vroeg ik wil niet" maar weetje f*ck it! Vandaag kan je laatste dag zijn dus geniet er alsjeblieft van.
Love, Chelsey