Het is nu het 3e jaar oprij. Het 3e jaar dat ik echt moeite heb omdat ik mensen van vakantie mis. Dit jaar was het maar een weekje maar ik had gewoon echt een hele leuke groep, Amsterdammers, Rotterdammers, maar ook Belgen en natuurlijk Italianen. Ze waren gewoon zo gezellig en lief en op het moment dat je ze elke dag en avond ziet bouw je op de een of andere manier toch een ander soort band op.
Met de Nederlanders ( en 1 hele lieve belg, hihi Duncan! ) zitten wij nu in een hele gezellige whatsapp groep waar echt alles in word besproken en we proberen ook echt af te spreken. Met de Italianen is het wel een ander verhaal maar ik kan echt genieten als ik met ze praat via Facebook ( ook al maken ze me ontzettend jaloers met hun bijna 40 graden en heerlijke zon die daar nu nog is ). Het moment dat ze me vertelde dat ze naar Nederland zouden komen maakte me ook gewoon helemaal blij. Tuurlijk heb ik mijn beste vriendjes en vriendinnetjes gewoon hier vlakbij me wonen ga je toch om mensen geven.
Dit geldt hetzelfde voor de afgelopen 2 jaar aan vakanties en het is gek maar geweldig om te weten dat het contact zo goed blijft dat je op elk moment tegen iemand kan gaan praten al is het om herinneringen op te halen of gewoon te vragen hoe het met ze gaat. Zo ben ik 2 jaar geleden naar Rotterdam gegaan voor een hele goede vakantie vriend waar ik nog steeds contact mee heb en ben ik afgelopen jaar teruggegaan naar Drenthe om terug te gaan naar de camping van vorig jaar. Met die mensen van de camping heb ik ook nog veel contact, dit komt ook omdat wij een groepje hebben die hier in de buurt bij elkaar woont maar ook met een goede vriend uit Groningen heb ik afgelopen week nog een halfuur gebeld.
Dit alles maakt het voor mij nog moeilijker om afscheid te nemen, ik ga namelijk bijna nooit terug naar dezelfde camping en als ik dat al ga dan is het doordat ik gescheiden ouders heb niet dezelfde tijd als de rest. Maar ook teruggaan vind ik eng, je hebt toch een bepaald perfect beeld van iets en sommige mensen en als dat niet waar word gemaakt als je teruggaat zal dat toch de herinnering die je hebt veranderen en dat hoeft niet per se slecht te zijn maar het is toch zonde.
Ik vind het heel moeilijk dat ik niet heel veel foto's heb van mijn afgelopen vakantie in Italië maar ik heb inmiddels wel iedereen op Facebook, ik kan iedereen nog spreken en ik heb een herinnering die voor altijd zal blijven.
Jongens en meiden van Bella Italia, van het Kuierpadtien en van Paradiso,
ik zal jullie never nooit vergeten, bedankt voor alles.
Love,
Chelsey
Geen opmerkingen:
Een reactie posten