wat als

Veel van mijn talenten is het bedenken van wat als scenario's en al denk ik dat veel mensen precies weten wat ik bedoel, ik kan mezelf er echt gek mee maken. Ik kan er bang van worden en me er heel erg anders door gaan gedragen. Het is niet eens dat ik het de hele tijd door doe maar vaak op de momenten dat ik me echt gelukkig voel. Ik kan dan zoveel dingen gaan bedenken die kunnen gebeuren (dingen die waarschijnlijk nog nooit iemand gebeurd zijn) dat ik dat kan gaan afreageren op de mensen die me juist gelukkig maken.

Zo maakt Jelmer vaak genoeg mee dat ik opeens erg afstandelijk en chagrijnig ga doen terwijl ik juist op dat moment hem hem echt niet kwijt wil. Gelukkig kent hij me goed genoeg om dat soort momenten te ontdekken en weet hij hoe hij er op moet reageren. Maar iemand die mij niet goed kent kan ik het ook gewoon niet uitleggen, als ze het niet herkennen of begrijpen zou ik ook niet weten hoe ik ze dat duidelijk moet maken. Ik snap namelijk hun gedachtegang ook, als het een ander zou zijn en ik zou het niet hebben zou ik ook denken "maak je toch niet zo druk".

Het komt niet alleen op dat soorten momenten voor. Het moment dat er bij ons word aangekondigd dat we een dagje weggaan met school kan ik echt heel erg blij worden en er zin in hebben. Maar een klein stemmetje achter in mijn hoofd maakt zich altijd druk om de kleinste dingen, naast wie ga ik zitten in de bus, met wie ga ik lopen in de stad en ga zo maar door. Noem me gek of raar maar ik kan er gewoon simpelweg niets aan doen. Ik zou ook echt liever hebben dat ik me om dat soort dingen niet druk maak maar ik doe het wel, en ik kan het verbergen of verzwijgen (behalve tegen mijn beste vriendjes die hebben me altijd veel ste snel door hihi) maar dat helpt mij niet.

Wat als Jelmer me niet meer leuk vind, wat als ik geen vrienden maak op mijn nieuwe school volgend jaar, wat als iedereen achter me rug om praat, wat als het eigenlijk niemand wat boeit wat ik zeg. Vragen die me constant bezig houden en waar ik vanaf wil, ik wil niets liever dan in het hier en nu leven. Niet constant bezig zijn met wat er morgen misschien wel kan gebeuren.

Ik weet dat er genoeg mensen zijn die dit herkennen en daar is deze post ook voor, niet om zielig te doen en niet om hulp te krijgen want ik red me nog steeds prima op deze manier. Maar gewoon, gewoon om degene die zich hier in herkent te laten weten dat je niet de enige bent. Niemand is alleen, er is altijd wel iemand die hetzelfde deelt. Hoe raar of gek jou probleem ook is, er is altijd wel iemand die dat ook denkt.
Love,
Chelsey